Psychologia głęboka to nurt psychologii, który koncentruje się na badaniu nieświadomych procesów psychicznych, symboliki, snów oraz ukrytych motywacji ludzkiego zachowania. Jej podstawowym założeniem jest to, że wiele naszych działań, emocji i problemów psychicznych wynika z mechanizmów, które nie są dostępne dla świadomości.
Początki psychologii głębokiej wiążą się z pracą Zygmunta Freuda, twórcy psychoanalizy. Freud uważał, że kluczem do zrozumienia człowieka jest analiza jego nieświadomych pragnień, konfliktów wewnętrznych oraz doświadczeń z dzieciństwa. Wprowadził pojęcia takie jak id, ego i superego, a także mechanizmy obronne i kompleks Edypa.
Jednak psychologia głęboka to nie tylko Freud. Carl Gustav Jung, uczeń Freuda, rozwinął własną teorię, w której podkreślał znaczenie nieświadomości zbiorowej oraz archetypów – uniwersalnych symboli obecnych w mitach, religiach i snach. Jung interesował się również procesem indywiduacji, czyli dążeniem człowieka do pełni i wewnętrznej harmonii.
Do nurtu psychologii głębokiej zalicza się także prace takich myślicieli jak Alfred Adler czy Erich Neumann, którzy w różny sposób rozwijali idee dotyczące głębokich warstw psychiki.