Alfred Adler, austriacki lekarz i psycholog, był jednym z pionierów psychologii głębi oraz założycielem tzw. psychologii indywidualnej. W przeciwieństwie do Freuda, Adler koncentrował się nie na popędach seksualnych czy traumach z dzieciństwa, ale na społecznej naturze człowieka, jego celach i dążeniach.
Podstawowym założeniem psychologii Adlera jest to, że człowiek od najmłodszych lat rozwija styl życia, czyli unikalny sposób radzenia sobie ze światem, oparty na wczesnych doświadczeniach i przekonaniach. Istotną rolę odgrywa kompleks niższości – poczucie bycia słabszym, mniej zdolnym czy niepełnowartościowym. Według Adlera, każdy z nas doświadcza w życiu takiego kompleksu, ale to, jak sobie z nim radzimy, decyduje o naszym rozwoju.
Adler podkreślał, że człowiek nie jest zdeterminowany przez przeszłość, lecz dąży do celu, do samorealizacji i przezwyciężenia własnych ograniczeń. Nazwał to dążeniem do doskonałości. W centrum jego koncepcji stoi także poczucie wspólnoty – naturalna potrzeba współpracy, przynależności i troski o innych. Brak tej więzi może prowadzić do problemów emocjonalnych i zachowań aspołecznych.